Stress
In onze hectische wereld, waar de druk om te presteren constant aanwezig is, lijkt stress onvermijdelijk. Op de lange termijn kun je de stress sporen in je lijf ervaren. Maar wat als we je vertellen dat stress niet afhangt van wie je bent, maar van wie je wilt zijn? Het is een intrigerende gedachte, die uitnodigt om dieper na te denken over ons stress systeem en hoe we een leven kunnen leiden dat vrij is van opgelegde overtuigingen.
“Je krijgt geen stress van wie je bent. Je ontwikkelt stress van wie je wilt zijn.”
Dit eenvoudige, maar krachtige inzicht opent de deur naar een nieuwe benadering van stress. Vaak proberen we te voldoen aan externe verwachtingen, perfectionistische standaarden en sociale normen die niet per se in lijn zijn met onze ware aard. Dit proces begint vroeg in ons leven. Mensen die zijn opgegroeid in de jaren 70, bijvoorbeeld, delen dat ze zelden of nooit complimenten ontvingen van hun ouders. Anderen leerden juist op jonge leeftijd om moeilijke situaties zelfstandig aan te pakken. Sommigen vertellen hoe ze verlangden naar liefde en troost, wanneer ze al op jonge leeftijd voor hun ouders moesten zorgen.
Wie vervolgens wat liefde kreeg, ontwikkelde de overtuiging dat het belangrijk was om te voldoen aan een bepaald ideaalbeeld van wie we zouden moeten zijn.
Iedereen heeft zijn eigen levenspad. Tijdens dit pad dienen zich momenten aan waarop we een duik durven te nemen of een sprong in het diepe wagen. Deze ervaringen verrijken onze veerkracht, we leren ervan en ze geven kleur aan ons leven. Echter, als de afstand tot ons levenspad te groot wordt, neemt de spanning toe. Er kan vervolgens een moment komen waarop ons lichaam zegt: “Los het zelf maar op.” Dit uit zich in plotselinge duizelingen, gewichtsverlies of hartkloppingen. Afhankelijk van je mentale veerkracht kan dit proces jarenlang doorgaan. Sommigen worden er oud mee, terwijl anderen in paniek raken.
We willen (onbewust voor een beetje erkenning van anderen) op latere leeftijd slanker zijn, succesvoller zijn, meer geld verdienen – en deze verlangens creëren een voedingsbodem voor stress. Maar wat als we onze focus zouden verleggen van het streven naar wie we willen zijn naar het omarmen van wie we zijn? Wat als zelfacceptatie en zelfliefde de sleutels zijn tot je eigen levenspad?
Hier zijn een paar gedachten om te overwegen:
Het is tijd om de focus te verleggen van wie we denken te moeten zijn naar wie we werkelijk zijn. Door deze verschuiving in denken kunnen we de bron van chronische stress verminderen en een leven leiden dat authentiek, vervullend en bovenal gevuld is met voldoende momenten van ontspanning. Onthoud: je bent genoeg zoals je bent, en jouw ware zelf is altijd de moeite waard om lief te hebben.
Geef jezelf rustig een compliment. In stilte mag ook.
Reinoud de Jongh (2010), Wat doet stress met je lichaam en brein, psychologie magazine.